Το κουδούνι του σχολείου

Πρόσφατα,βρέθηκα για εργασία σε ένα Δημοτικό Σχολείο γειτονικού χωριού,το οποίο δεν λειτουργεί σαν σχολείο πιά,αρκετά χρόνια τώρα.Ο χώρος διατηρείται σε καλή κατάσταση και όλα φαίνετε να είναι στη θέση τους(Όταν βρίσκεσε σε τέτοιους χώρους, όλο και σου περνά από το μυαλό,η ιστορία του).Κάποια στιγμή,χρειάστηκε να κουνήσω την κουρτίνα ενός παραθύρου,όπου μπροστά μου βρέθηκε το κουδούνι του σχολείου.Κουδούνι,υπό τους ήχους του οποίου,δεκάδες παιδιά(που σήμερα μπορεί να είναι υπερήλικες,μπορεί και όχι?),ξεχύνοταν στους διαδρόμους και στο προάυλιο του σχολείου,μάλλον με ποδιές και ποιός ξέρει τι χρονολογία.Κουδούνι,το οποίο διευθυντές-ντριες το χτυπούσαν φαντάζομαι με νεύρο, σύμφωνα με το ύφος της εποχής εκείνης.Τελικά,ένα αντικείμενο=ένα εκατομμύριο αναμνήσεις(νεότερες και παλαιότερες) και μιά φωτογραφία=χίλιες λέξεις.Φυσικά έριξα τρείς φλασιές.