Ήταν 20
Οκτωβρίου 2016 όταν συμμετείχαμε στην οργανωτική επιτροπή των Θρακικών
Λαογραφικών Εορτών στην Ξάνθη.
Η συμμετοχή μας
στην παρέλαση λαογραφίας φάνταζε κάτι απλό για την χορευτική μας ομάδα.
Η μεγάλη
καρναβαλική παρέλαση όμως,ήταν μία πρόκληση και για τον σύλλογό μας αλλά και
για το χωριό μας.
Το ΔΣ έβαζε
ένα μεγάλο στοίχημα.Το κέρδισε.Και μαζί με αυτό, κέρδισε και κάτι άλλο.Πιό
σημαντικό.Την ενεργοποίηση μιάς ομάδας ανθρώπων,που μπορούν να είναι
στυλοβάτες όλων των δρώμενων στον Ίασμο.
Άνθρωποι "μπροστά και πίσω από τις κάμερες",απέδειξαν πως έχουν κοινό σκοπό.Αρκεί να
είναι ο καθένας “αθεράπευτα ρομαντικός” όπως μου αρέσει να λέω.Χωρίς “εγώ-εσύ”,αλλά
“εμείς”.
Ο σύλλογος,είναι ο φορέας.Έχουμε υποχρέωση, πρώτα στους εαυτούς μας και μετά στον ρόλο που
διαδραματίζουμε ο καθένας μας σε αυτή την ζωή, να αφήνουμε και κάτι άλλο,εκτός από την αναπνοή μας.
Νιώθω
περήφανος για όλους εσάς, που στηρίξατε αυτή την προσπάθεια, είτε δουλεύοντας
από κοντά,είτε πέρνοντας τηλέφωνο,είτε στέλνοντας μήνυμα,ακόμα και για εσάς που
δεν κάνατε τίποτα γιατί δεν μπορούσατε, αλλά στέλνατε την θετική σας ενέργεια.
Δεν είναι
εγωιστικό να πω, πως κάνουμε πράγματα που είναι πάνω από τις δυνάμεις μας.
Τα λέω όλα
αυτά, γιατί για πρώτη φορά ένιωσα ότι κάναμε κάτι όλοι μαζί.
Νομίζω ότι
βάλαμε τις βάσεις, ώστε από δω και πέρα να ξεδιπλώσουμε όλες τις αρετές που
διαθέτουμε.Και είναι πολλές που δεν φαίνονται.
Γράφω εδώ,
στον προσωπικό μου χώρο, καθώς χρειάστηκε να συνεργαστώ με πολλούς ανθρώπους
κατ’ιδίαν και το γεγονός ότι δεν εισέπραξα ούτε μία άρνηση(σε βαθμό συγκινητικό πολλές φορές),με
κάνει να πω σε όλους ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
